SSCB'de zengin ebeveynlerin çocukları hangi arabaları kullanıyordu?

Sovyet otomobil endüstrisinin gelişim tarihi ayrı bir tartışma konusudur, ancak yerli binek otomobillerin ilk modellerinin başlangıçta sıradan insanlar için üretilmediği tartışılmaz bir gerçektir. 

Zamanla sektör gelişmeye başlayınca Sovyetler Birliği vatandaşları kişisel ulaşım aracı satın alma imkânına kavuştu.

O dönemlerin sloganı olan "Ulaşım lüks bir mal değil, sadece bir ulaşım aracıdır" sloganı, eğitim ve mesleği ne olursa olsun, sıradan insanların hepsinin böyle bir satın alma imkânı olmaması nedeniyle bir slogan olarak kalmıştır.

Özel ulaşım araçları çoğunlukla üst düzey parti yetkilileri, devlet işletmelerinin başkanları ve Sovyetler Birliği elitinin az sayıdaki temsilcileri tarafından kullanılıyordu; bu kişiler tanınmış ve bu nedenle devlet nezdinde ayrıcalıklara sahip kişilerdi.

Ancak savaştan sonra, ülke yeniden inşa edilmeye başlandığında, kişisel birikimleri olanlar, kişisel ulaşım araçlarını satın alabildiler; ancak bu kolay ve zahmetli bir iş değildi.

Bir süre sonra bu şanslılar kategorisine işçi sınıfından insanlar da katılmaya başladı; onlar için en ucuz araba modeline sahip olmak bile olağanüstü bir şanstı.

“İyi beslenmiş” mevkilerde bulunanlar veya yüksek parti mevkiine sahip olanlar, kendilerine pahalı, seçkin ve dolayısıyla nadir arabalar satın alabiliyordu; üstelik sadece kendileri için değil, aynı zamanda çocukları için de.

Gerçekten her şeyi karşılayabilen tek zengin insanlar, elbette ülkeyi yöneten insanlardı.

 

Vasily Stalin'in Mercedes ve Cadillac'ı

Bu sıra dışı öyküde pek çok tartışmalı nokta var, ancak özünde tarihçiler tarafından sunulan gerçeklerin hepsi güvenilir bir şekilde doğrulanmıştır.

Bütün milletlerin önderinin oğlu Vasiliy Stalin, gençliğinde geçen yüzyılın 30-40'lı yıllarının altın gençliğinin umutsuz ve öngörülemez temsilcisi olarak tanınıyordu.

Herkes Vasily'nin teknoloji hayranı olduğunu, hızlı araba kullanmayı sevdiğini ve direksiyona geçtiğinde çoğu zaman kontrol edilemez ve öngörülemez hale geldiğini biliyordu.

Vasily'nin zor karakterine ve ciddiyetsizliğine rağmen, babası Joseph Vissarionoviç de dahil olmak üzere birçok kişi onu seviyor ve pervasız davranışlarını affediyordu.

1930'ların başında Hitler, Stalin'e Almanya'daki askeri fabrikalardan birinde özel olarak bir araya getirilen, tek bir kopyadan oluşan özel bir Mercedes modeli (Roadster Type 40A) hediye olarak gönderdi.

Stalin, kişisel sebeplerden dolayı bu arabayı oğluna hediye etmeye karar verdi ve Vasili de bir süre yarış arabası kullanmanın keyfini çıkardı.

Tüm ulusların liderinin güvenlik şefi ve Stalin ailesinin tüm fertlerini denetleyen aile dostu General Vlasik, Joseph Vissarionoviç'in en küçük oğlunun pervasızlığını görünce, Mercedes'i aynı derecede etkileyici kiraz rengi bir Cadillac ile değiştirerek durumu kontrol altına almaya karar verdi.

Daha sonra Vasily, kendisine hediye edilen diğer arabaları da sürdü; bir Horch ve hatta elbette kendisi satın almadığı küçük bir Dodge Three-Quarter kamyoneti bile.

Ancak meşhur Mercedes, 60'lı yılların başına kadar Vlasik'in yazlığında, şahsi garajında ​​tutuldu ve sonra olması gereken oldu.

İsviçreli gazeteci Alf Johansson uzun zamandır bu arabayı bulup satın almayı hayal ediyordu. Muhabir olarak Moskova'ya yaptığı çalışma gezisi sırasında Mercedes'in durumu ve yeri hakkında tüm bilgileri toplamayı başardı.

Alf'in bu kadar gizli ve hatta sınıflandırılmış denebilecek bilgileri nasıl toplamayı başardığı henüz bilinmiyor, ancak gerçek şu ki: Arabayı ve nerede olduğunu neredeyse hiç kimse bilmezken, artık bu kişiden başka kimse bilmiyor.

Girişimci İsviçrelinin, ileride kendisini sadece ünlü değil, aynı zamanda zengin de yapacak bir anlaşmayı tamamlamak için doğru zamanı seçtiğini söylemeye gerek yok.

General Vlasik'in oğlunun hem babasına hem de Stalin ailesine ait olan eşyalardan kurtulmaya karşı olmadığını bilen Alf, N. S. Kruşçev'in iktidara geldiği dönemde arabayı satın almayı teklif etmeye karar verdi.

Anlaşma, ne Stalin'in ne de onun güvenlik şefinin hayatta olduğu 1962 yılında tamamlandı. İsviçreli gazeteci, güvenlik güçlerinin yurtdışından gelen tüm misafirleri yakından takip ettiği yabancı bir ülkede böyle bir şeyi başarabildiyse, büyük ihtimalle sıradan bir insan değildi.

Bugün bile, ne Vlasik'in oğlunun ne de ülkeden bu nadir otomobilin satış ve ihracatında yer alan diğer kişilerin, o sırada ne kadar aptal ve pervasız olduklarını anlamamış olmaları birçok kişiyi şaşırtıyor.

Birincisi, bu otomobilin sadece tek bir kopya halinde üretilmiş özel bir model olarak gerçekten çok yüksek bir maliyeti yoktu, aynı zamanda sadece büyük paralar kazanmakla kalmayıp aynı zamanda ünlü de olunabilecek tarihi bir değeri vardı.

Johansson, 1967 yılında nadir bulunan ve dolayısıyla inanılmaz derecede pahalı arabalar hakkında pek bilgisi olmayan Sovyet gümrük memurlarını kandırmayı ve arabayı ülke dışına çıkarıp memleketine götürmeyi başardı.

Çok daha sonraları, daha doğrusu 1983'te, Stalin'in Mercedes'i bir kez daha kamuoyunda tartışılmaya başlandı; bu kez otomobil, Amerika'nın en prestijli müzayedelerinden birinde satışa çıkarıldı.

Araba, Stalin döneminde SSCB'nin simgesi olarak 500 milyon dolara Las Vegas'taki ünlülerin yer aldığı bir müze tarafından satın alındı.

Nikita Kruşçev'in çocukları Rada ve Sergey hangi arabaları kullanıyordu?

 

Nikita Sergeyeviç Kruşçev'in pek çok tutkusundan biri vardı; kendisinden vazgeçmek istemediği bir tutku. 

Genel Sekreter, yurtdışı seyahatlerinden pahalı teçhizatlar getirmişti; bunların çoğu, kendisinin zamanındaki yüksek rütbeli kişiler tarafından hediye edilmişti.

Nikita Sergeyeviç, Genel Sekreterlik görevi süresince, çoğunluğu yabancı yapımı arabalardan oluşan oldukça iyi bir garaj kurmayı başardı. Bu arabaların arasında, o zamanlar zaten klima ile donatılmış olan koyu kiraz renkli Cadillac Fleetwood 75 gibi çok iyi örnekler de vardı.

Nikita Sergeyeviç, Sergey ve Rada adlı iki çocuğundan da ödün vermedi. Sergey, o dönemde küçük partiler halinde üretilen ve bazı kaynaklara göre FIAT şirketinin baş mühendisi Dante Giacose'nin doğrudan denetimi altında bir araya getirilen, prestijli ve nadir bir Fiat 2300'ü İtalyan bir üreticiden satın aldı.

Bu araç o dönem için eşsiz bir modeldi ve 136 beygir gücündeydi. İle. (bu serinin 105 beygir gücündeki diğer araçları da vardı) hidrolik direksiyon ve otomatik şanzımanla donatılmıştı.

Bu model, üreticilerin burulma çubuklu ön süspansiyon ve katı aksı destekleyen yaylar kullandığı birkaç modelden biriydi.

Üreticilerin modele tüm "lüks" donanımları taktığını söylemeye gerek yok, ancak birçok kişi otomobilin gövdesinin Ghia stüdyosundan özel olarak sipariş edildiğini çoktan unutmuş durumda.

Nikita Sergeyeviç, kızı Rada'ya o dönem için oldukça etkileyici ve nadir bulunan bir Renault Florida modelini hediye etti.

Nikita Sergeyeviç'in neden bu özel arabayı hediye ettiği ve örneğin yurtdışından hediye olarak getirdiği Rolls-Royce Silver Cloud'u neden hediye etmediği ise bir sır olarak kalıyor.

Belki de Kruşçev, kızına Renault Florida Cabriolet'in daha uygun olduğunu düşünmüş ve bu yüzden ona bu özel arabayı hediye etmeye karar vermiştir.

Galina Brejnev

 

Galina Brejnev neşeli ve cömert bir kadındı. L.İ. Brejnev'in tek kızıydı. Brejnev’i pek çok kişi hatırlar.

Galina'yı ve elmaslara olan aşkını, elmas ediniminin suç çağrışımı yaptığını hatırladılar ve kadının kendisi de babası gibi direksiyon başına geçmekten pek hoşlanmasa da düzenli olarak şoför değiştiriyordu.

Son Genel Sekreter'in sadece arabaları yoktu, aynı zamanda benzersiz modellerden oluşan bir garajı vardı ve o dönemi yaşayanların söylediğine göre, nadiren direksiyon başına geçse de, yolcu olarak bu arabalarda seyahat etmeyi severdi.

Araba koleksiyonu, Leonid İlyiç ülkeyi yönettiği sürece saklandı, ancak onun ölümünden hemen sonra, özel ekipmanların çoğu, daha az nüfuzlu olmayan diğer kişilerin mülkiyetine geçti. Galina da nüfuzlu babasının garajından bir şeyler aldı.

Brejnev'in Genel Sekreter olarak yeniden seçilmesi nedeniyle kendisine hediye edilen Chevrolet ve Leonid İlyiç'in gençliğinde kullanmayı çok sevdiği nadir bir otomobil olan Nissan President.