Rus üniversitelerinden 7 eğlenceli mezuniyet geleneği

Kaynak: https://turkrus.com/

Rusya'da son sınıf üniversite öğrencileri haziran sonunda mezun oluyor. Her ülkede olduğu gibi, Rusya'da da resmi törenlere, gayriresmi gelenekler eşlik ediyor. İşte Russia Beyond'un derlediği 7 eğlenceli mezuniyet adeti.

1.Çamaşır leğenine binmek.

Bauman Devlet Teknik Üniversitesi'nde gelenek haline gelen bu mezuniyet eğlencesinde öğrenciler kasklarını takar, biralarını doldurur ve bir otomobile bağlı metalik bir çamaşır leğeniyle kaymaya başlar. Gece gelen bir habere göre, Moskova polisi bu geleneğe uygun olarak leğenle trafiğe çıkan altı öğrenciyi gözaltına aldı.  

2. Ders kitaplarını yakmak.

Yekaterinburg'daki Ural Devlet Tıp Üniversitesi ve Tomsk'taki Politeknik Üniversitesi'nde rastlanan bu gelenekte kamp ateşini Latince, nöroloji, ameliyat ve benzeri türde kitaplar besler.

3.Ders kitabı yağmuru.

Benzer bir etkinliğe yine Tomsk'taki Sibirya Devlet Tıp Üniversite'nde rastlanır. Ancak bu kez ders kitapları yakılmaz. Lime lime edilerek konfeti haline getirilir.  

4.Önlük parçalamak.

Volgograd Devlet Tıp Üniversitesi'nden bir başka mezuniyet geleneği. Tıp öğrencileri üniversite sıralarıyla önlüklerini parçalayarak vedalaşır. 

5. Terlik giymek.

Kazan'daki İnnopolis Üniversitesi'nde öğrenciler son derslere terlikle gelir. 

6. Anıt bandajlamak.

Moskova'daki tıp öğrencileri, Rus tıbbının önde gelen isimleri Nikolay Pirogov ve İvan Seçenyov'un anıtlarını bandajlarla sarar.

7. Anıta denizci üniforması giydirmek.

St. Petersburg'daki Frunze Deniz Akademisi'nin öğrencileri de mezuniyetlerini İvan Krujenştern anıtına telnyaşka giydirerek kutlar.

Büyük Petro

Fuad Safarov

Kaynak: https://medyagunlugu.com/

  

Yenilikçi çar

Türkiye'de "Deli Petro" diye anılsa da, bu unvanı "gözü pek, çılgın ve delişmen" projeleri-reformlarına atfen verilen genç Rus Çarı I. Pyotr ya da Petro (Büyük Petro) bundan 325 yıl önce, 1697 yazının sonunda, bilgisini ve görgüsünü arttırmak için iki yıl sürecek bir Avrupa turuna çıktı ve dönüşte ülkeye pek çok yenilik getirdi.  

Genç çar bununla da kalmadı, şikayetlere kulak asmadan tebaasını bu yenilikleri kabule zorladı. Rusya'nın yüzünü "gelişmiş Batı"ya çeviren Petro'nun Amsterdam, Viyana ve diğer Avrupa şehirlerinden getirdiği ve yer yer Türkiye'nin modernleşme çabalarını akla getiren bazı yenilikler şöyle: 

1. Giyim-kuşamda Avrupa modası 

Petro'nun en bilinen reformlarından biri "boyar" tabir edilen Rus soyluları Avrupalı gibi giyinmeye ve sakallarını tıraş etmeye zorlaması. Çarın toplantılar ve balolar sırasında bazı boyarların sakalını bizzat kestiği rivayet edilir. Sakalını kesmemekte direnenlerden alınan "sakal vergisi" de cabası. 

2. Modern takvim 

Rusya 1700 yılına kadar, ülkeye Bizans üzerinden gelen takvim sistemini kullanıyordu ve yeni yıl 1 Mart'ta başlıyordu. Petro Avrupa ülkeleri ile bu ayrılığı saçma bularak yılbaşını 1 Mart'tan 1 Ocak'a, yılı da 7207'den 1700'e çekti. 

3. Medya 

Rusya'da ilk gazete Petro döneminde, 1703 yılında çıktı. Hollandalıların basın endüstrisinden etkilenen Çar insanların etrafındaki olaylar hakkında bilgi sahibi olmasının önemli olduğunu düşünüyordu. Vedomosti (Havadisler) adı verilen ilk gazete 2-7 sayfa arasındaydı. Petro için Rusya'nın ilk medya patronu demek yanlış olmaz. 

4. Nüfus sayımı 

Süregelen İsveç ve Osmanlı harpleri, Petersburg'un inşası Petro Rusya'sının hazinesini zorlayan büyük olaylardandı. Çar durumla baş etmek için mali sistemi reformdan geçirmeye karar verdi. Vergi sistemini değiştirerek ülkedeki her erkeğin devlete 70 kopek( kuruş) ödemesini şart koştu. Ancak bunu etkin bir biçimde uygulayabilmek için nüfusu saymak gerekliydi. Böylece Petro Rus tarihindeki ilk nüfus sayımını gerçekleştirdi. Tarihçilere göre, 1715 yılında Rusya topraklarında 12 milyon kişi yaşıyordu. 

5. Yeni gıda ürünleri 

Bugün Rusya'da insanların en çok tükettiği gıda ürünlerinden biri ayçiçek yağında kızartılmış patates. Hem ayçiçeğini hem de patatesi Rusya'ya ilk getiren ise Çar Petro. 16. yüzyılda Avrupa'ya ulaşan Amerika kıtası menşeili bu ürünler iki yüz yıl sonra da Rusya topraklarına ayak bastı. 

Ancak patatesin nasıl tüketilmesi gerektiğini bilmeyen Rus köylüler sık sık bu ürünün yapraklarını yiyerek kendilerini zehirlediler. Hatta bu nedenle köylüler sebzeye "şeytan elması" adını takmıştı.  19. yüzyılda Rus halkının patates yumrusuyla barışmasıyla birlikte bu sebze halkın "ikinci ekmeği" haline geldi.

Borşevik: 'Yakıcı ot' Rusya'nın Avrupa yakasını istila edecek

Kaynak: https://turkrus.com/

 

Rusya'da gerçekleştirilen yeni bir bilgisayar analizi borşevik olarak bilinen yabani otun, 2040-2060 yılına dek ülkenin Uralların batısında kalan kısmını tamamen istila edeceği öngörüsünde bulundu. Ot Türkçede tavşancıl ya da koçuk olarak biliniyor. 

RBC'nın haberine göre, müdahale edilmediği takdirde iklim değişikliği nasıl seyrederse etsin, bilimsel adı Heracleum Sosnowskyi olan bu zararlı otun ülkenin önemli bir bölümüne yayılmasının önüne geçilemeyecek.

Gazete otun anavatanının Kafkasya olduğu ve 1940'lı yıllarda yem kültürü olarak kullanılmak üzere Rusya'nın merkez ve batı bölgelerine getirildiğini yazıyor. Ancak ot, güneş altında temas eden kimselerde ciddi yanıklara sebep oluyor. Baltık ülkelerine kadar yayılmış bu otla temas eden kimselerin ender de olsa hastaneye kaldırıldığı yönünde haberler de mevcut.

Moskova Belediyesi, 2020'den itibaren daçasındaki tavşancıl otlarıyla mücadele etmeyenlere para cezası uygulamaya başlamıştı.

Nostalji zamanı: Moskovalılar yeniden çocuk olmak istiyor

 

Kaynak: https://turkrus.com/

 

Moskova'da Çocukları Koruma Günü dolayısıyla düzenlenen yeni bir anket, şehirde yaşayan her 10 kişiden 6'sının yeniden çocuk olmak istediğini ortaya koydu. Troyka'nın gerçekleştirdiği ankete katılanların yüzde 59'u bu yönde görüş beyan ederken, yüzde 21'lik bir kesim yetişkin hayatından memnun olduğunu söyledi.

Arada kalanların oranı da yüzde 20 olarak bulundu.

"Çocukluk fotoğraflarınıza sık sık bakar mısınınz?" şeklindeki soruya yine yüzde 59'luk bir kitle "evet" yanıtını veriyor. Eski fotoğrafları karıştırmayı sevmeyenlerin oranı ise yüzde 31.

Moskovalıların yüzde 37'si çocukken en çok arkadaşlarıyla vakit geçirmiş. Yüzde 31'lik bir kesim ailesiyle vakit geçirirken, ankete katılanların yüzde 22'si de aktif bir biçimde farklı kollarda çalıştıklarını beyan ediyor. Çocukluğum yalnızlık içinde geçti diyenlerin oranı yüzde 10.

Son olarak "Yetişkinliğe ne zaman adım attığınızı düşünüyorsunuz?" sorusuna yüzde 47'lik bir çoğunluk "16-18 yaş arasında" yanıtını veriyor.

Tarih oldu: Krokodil'in 100. yaşı gıyabında kutlandı

 

Kaynak: https://turkrus.com/

 

Sovyetler Birliği'nin en uzun soluklu mizah dergilerinden Krokodil tam yüz yıl önce haziran başında çıkan ilk sayısıyla yayın hayatına "Merhaba" demişti. Çalkantılı bir dönemde hiciv ihtiyacına cevap vermek için kurulan dergi hızla milyonların sevgilisi olmuş, ardından ünü Sovyetler Birliği sınırlarını aşmıştı.

3 Haziran 1922'de İşçi Gazetesi'nin (Raboçaya Gazeta) haftalık eki olarak yayınlanmaya başlayan derginin başlangıçta bir adı bile yoktu. Krokodil, yani Timsah ismini, Sovyet şairi Demyan Bednıy'nın derginin ilk sayısı için yazdığı Krasnıy Krokodil (Kızıl Timsah) şiirinden aldı.

Krokodil'in amacı, kitlesel açlıkla sona eren Savaş Komünizmi'nin ardından istemeye istemeye kabul edilen liberal Yeni Ekonomik Politika (NEP) döneminde, "kapitalizmin artıklarının hortlayıp dirilmemesi" olarak konmuştu.

Dergi o kadar popüler oldu ki 1922 yılı bitmeden tirajı 150 bine ulaştı. 10 yıl sonra ise tiraj 500 bine yükselecekti.

Devlet destekli kurulan bir dergi olmasına rağmen Krokodil'in başı Sovyet iktidarıyla dertten hiç kurtulmadı. 1938'de efsanevi yayın yönetmeni Mihail Koltsov kurşuna dizildi. 1948'de, 1951'de üst makamların yoğun eleştirilerine ve uyarılarına maruz kaldı.

Krokodil'in tam anlamıyla serpilip geliştiği dönem, Rusya'da Ottepel olarak bilinen kısmi özgürleşme dönemi oldu. Kruşçev iktidarında derginin tirajı 6,5 milyon gibi inanılmaz bir rakama ulaştı.

Bu efsanevi derginin sonunu ise Sovyetler Birliği'nin yıkılması hazırladı. Zamanla birlikte okur ve mizah da değişti. Ve Krokodil 2000 yılında son nefesini verdi.

Sergey Mostovşikov ve sonradan Nobel Barış Ödülü'ne layık görülecek olan Dmitri Muratov gibi yeni kuşak gazeteciler dergiyi diriltmeye uğraştılarsa da bu çabalar sonuç vermedi. Krokodil, tarihin raflarında yerini aldı.