Moskova

Moskova

21 Temmuz 2018 Cumartesi

Vladimir MAYAKOVSKİ, “Son Mektup”

Salih Bolat

Kadıköy Nazım Hikmet Kültür Merkezi'nde Rus şair Mayakovski'yi anma etkinliklerinde aşağıdaki "Son Mektup" adlı şiirini okudum. Mayakovski, elbette yalnızca Rus şiirini değil, dünya şiirini etkilemiş bir şair. Yepyeni bir biçim ve yepyeni bir anlayışla (futurizm) sinema ve tiyatro yapmış, sanat tarihinde kilometre taşı oluşturmuş.Ne var ki, trajik bir sonla, kendi yaşamına son vererek, tıpkı sevgili şair arkadaşı Yesenin gibi kendi eliyle yaşamına son vererek bu dünyaya veda ediyor. Yesenin'e çok kızdığı halde, kendisi de bu yola başvuruyor. Aslında bu metin, şairin cesedinin yanında bulunmuş. Bir tür vasiyet. Düşünüyorum da, demek duyguların gerçekten evrensel bir yanı var. Şair yüz yıl önceki Rusya'da da, şimdi, şu an burada da duygudaş olabiliyor...


















SON MEKTUP

Hepinize!..
İşte ölüyorum. Kimseyi suçlamayın bundan ötürü. Hele dedikodudan, unutmayın ki, merhum nefret ederdi.
Anacığım, kardeşlerim, yoldaşlarım! Bağışlayın beni. İş değil bu, biliyorum (kimseye de öğütlemem),ama benim için başka bir çıkar yol kalmamıştı.
Lili, beni sev.
Hükümet Yoldaş! Ailem : Lili Brik, anam, kız kardeşlerim ve
Veronika Vitoldovna Polonkaya' dan ibarettir. Yaşamlarını sağlarsan, ne mutlu bana..
Bitmemiş şiirleri Brik'lere verin, ne lâzımsa onlar yapar.
"Bir varmış bir yokmuş"
derler hani :
Aşkın küçük sandalı
hayat ırmağının akıntısına
kafa tutabilir mi!
Dayanamayıp parçalandı işte sonunda...
Acıları
mutsuzlukları
karşılıklı haksızlıkları
h a t ı r l a m a y a b i l e d e ğ m e z :
Ödeşmiş durumdayız kahpe felekle.
Ve sizler mutlu olun
yeter.

(Vladimir MAYAKOVSKI,Çeviren : Attilâ TOKATLI)

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder