Sovyetler Birliği döneminde ünlü matematikçi Vladimir
İgoreviç Arnold, bir gün misafiri olan Amerikalı bir meslektaşını ağırlıyordu.
Vladimir İgoreviç şaka yapmayı severdi, değerli konuğuna
bir şaka yapmaya karar verir.
Bir Sovyet restoranına giderler.
Vladimir İgoreviç, tuvalete gitmek istediğini söyleyip izin
alıp, masadan kalkar.
Koridorda masalarına servis yapan garson kadını bulur.
“Ben misafirime masum bir şaka yapmak istiyorum. Bunun için
desteğinize ihtiyacım olacak. Masamıza geldiğinizde ben size ‘Bir kosinüsün
integrali nedir?’ diye soracağım. Lütfen siz de ‘aynı argümanın sinüsüne eşit’
olduğunu söyleyin.”
Garson kadın kafasını sallar.
“Merak etmeyin,” der.
Profesör emin olmak için sorar:
“Cevabı hatırlayabiliyor musunuz? Kafanız karışmaz değil
mi?”
Garson kadın, tekrarlar:
“Aynı argümanın sinüsü.”
Vladimir İgoreviç Arnold, misafiriyle oturduğu masaya geri
döner ve en büyük bilim olan matematiğe bir kez daha kadeh kaldırırlar.
Vladimir İgoreviç, şaka konusunu planladığı gibi başlatır.
Misafirine şöyle der:
“Biliyor musun dostum, bizim ülkemizde eğitim seviyesi o
kadar yükseldi ki, garsonlar bile yüksek matematiği artık çok iyi biliyorlar!”
Amerikalı bilim insanı inanmaz bir surat ifadesiyle bakar:
"Abartıyorsun herhalde, mümkün olamaz," der,
atıyorsun, yemezler anlamında elini havada sallar.
“İnanmıyor musun? Peki, en azından şu garson kıza yüksek
matematikle ilgili bir şeyler soralım mı?”
“Tamam, soralım.”
Garsonu çağırırlar.
Vladimir İgoreviç, “Kosinüsün integrali nedir?” diye sorar.
Kadıncağız, “bu da soru mu?” diyen bir surat ifadesiyle:
"Aynı argümanın sinüsü," diye cevap verir.
Amerikalı profesör şaşkına dönmüştür.
Şakanın tam bir başarıyla yapılmış olması nedeniyle
Vladimir İgoreviç Arnold ise çok mutludur.
Bir iki dakika sonra garson kadın masalarına geri döner ve
şöyle der:
“Affedersiniz, eklemeyi unuttum: artı entegrasyon sabiti.”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder