Modern İnsanların Hayalini Kurduğu SSCB'deki 12 Ücretsiz Avantaj

Kaynak: https://dzen.ru/

 

Sovyetler Birliği, tüm eksikliklerine ve çelişkilerine rağmen vatandaşlarına bugün birçok kişiye ulaşılamaz bir rüya gibi görünen bir dizi sosyal fayda sağlamıştır. Bu makalede, SSCB'de var olan ve eski nesli nostaljik, gençleri ise kıskançlık içinde bırakan 12 ücretsiz faydaya bakacağız.

1. Ücretsiz Eğitim

Sovyet sisteminin temel başarılarından biri evrensel ücretsiz eğitimdi. İlkokuldan üniversiteye kadar, SSCB vatandaşları finansal maliyetler olmadan eğitim alma fırsatına sahipti. Bu sadece öğrenim ücretini değil, aynı zamanda ücretsiz olarak verilen ders kitaplarını da içeriyordu.

Yüksek öğrenim de ücretsizdi ve öğrenciler çalışmalarına odaklanmalarını sağlayan burslar alıyordu. Mesleki eğitim sistemi, kalifiye işçiler için eğitim sağlıyordu.

Veriler, 1989 yılına gelindiğinde SSCB'deki okuryazarlık oranının %99,8'e ulaştığını gösteriyor. 1975 yılında ülkede yaklaşık 4,9 milyon öğrenciye sahip 856 yükseköğretim kurumu vardı. SSCB'nin sonuna doğru, yüksek öğrenim görmüş kişilerin sayısı ülke nüfusunun yaklaşık %20'siydi.

2. Ücretsiz sağlık hizmeti

SSCB'deki sağlık sistemi tamamen ücretsiz ve genel olarak erişilebilirdi. Bu, önleyici muayenelerden karmaşık ameliyatlara kadar her türlü tıbbi bakımı içeriyordu. Hastanelerdeki ilaçlar da ücretsiz sağlanıyordu.

Hastalıkların önlenmesine özel önem veriliyordu. İşyerlerinde ve eğitim kurumlarında düzenli tıbbi muayeneler zorunluydu. Sanatoryum ve önleyici hastaneler sistemi, vatandaşların doktorların gözetiminde sağlıklarına kavuşmalarını sağlıyordu.

Bilgiler, 1990 yılına gelindiğinde SSCB'de yaklaşık 23.500 hastane ve 43.000 klinik olduğunu gösteriyor. 10.000 kişiye 45 doktor düşüyordu ki bu dünyadaki en yüksek oranlardan biriydi. SSCB'de ortalama yaşam beklentisi 1980'lerin sonunda 70 yıla ulaştı.

3. Ücretsiz konut

SSCB'nin vatandaşlara ücretsiz konut sağlamak için bir devlet programı vardı. Daire bekleme listeleri uzun olsa da, ücretsiz konut fikri birçok modern insana inanılmaz geliyor.

Daireler vatandaşlara ömür boyu veriliyordu ve miras yoluyla edinilebiliyordu. Elektrik, su ve doğalgaz faturaları asgari düzeydeydi ve aile bütçesinin küçük bir kısmını oluşturuyordu.

Veriler, 1956'dan 1989'a kadar SSCB'de yaklaşık 54 milyon daire inşa edildiğini gösteriyor. 1980'lerin sonunda, şehir nüfusunun %80'inden fazlası müstakil dairelerde yaşıyordu. Ortalama elektrik, su ve doğalgaz faturaları, ortalama aile gelirinin yaklaşık %3'ü kadardı.

4. Belirli vatandaş kategorileri için ücretsiz toplu taşıma

SSCB'de toplu taşıma avantajları sistemi vardı. Emekliler, engelliler, savaş ve emek gazileri de dahil olmak üzere birçok vatandaş kategorisi, kentsel toplu taşımada ücretsiz seyahat etme hakkına sahipti.

Ayrıca, diğer vatandaşlar için seyahat maliyeti çok düşüktü ve onlarca yıl boyunca değişmeden kaldı. Bu, toplu taşımayı nüfusun tüm kesimleri için erişilebilir hale getirdi.

Bilgiler, 1990 yılına kadar SSCB'de 120'den fazla kentsel elektrikli ulaşım sisteminin (tramvay, troleybüs, metro) olduğunu göstermektedir. Her yıl 80 milyardan fazla yolcu toplu taşımayı kullanmıştır. Metroda seyahat maliyeti 1935'ten 1991'e kadar 5 kopekti, bu da ortalama günlük ücretin yaklaşık %2'sine denk geliyor.

5. Ücretsiz anaokulları ve kreşler

Sovyetler Birliği, iyi gelişmiş bir okul öncesi eğitim ve çocuk bakımı sistemine sahipti. Anaokulları ve kreşler neredeyse tüm çalışan ebeveynlere açıktı ve ya tamamen ücretsizdi ya da sembolik bir ücrete tabiydi.

Bu sistem, kadınların çocuk bakımı konusunda endişelenmeden işgücüne aktif olarak katılmalarını sağladı. Anaokulları yalnızca gözetim sağlamakla kalmıyor, aynı zamanda çocukları okula hazırlayan bir eğitim programı da sağlıyordu.

Veriler, 1990 yılına gelindiğinde SSCB'de yaklaşık 88.000 anaokulu olduğunu ve bunlara 9 milyondan fazla çocuğun katıldığını gösteriyor. Okul öncesi kurumlardaki çocukların kapsamı şehirlerde %70'e, kırsal alanlarda ise %40'a ulaşıyordu.

6. Okullarda ve işletmelerde ücretsiz yemekler

SSCB'de okullarda ve birçok işletmede ücretsiz veya indirimli yemek sistemi vardı. İlkokul çocukları ücretsiz kahvaltı ve bazı durumlarda öğle yemeği alıyordu. Büyük işletmelerde yemeklerin çok düşük fiyatlarla sağlandığı kantinler vardı.

Bu, yalnızca herkes için yiyecek bulunmasını sağlamakla kalmıyor, aynı zamanda halk sağlığının korunmasına da katkıda bulunuyordu. Menü, gerekli besin maddeleri ve kalori içeriği dikkate alınarak derleniyordu.

Veriler, 1980'lerin sonunda okul çocuklarının %90'ından fazlasının sıcak yemekle karşılandığını gösteriyor. Büyük işletmelerde işçilerin %80'e kadarı fabrika kantinlerinin hizmetlerinden yararlanıyordu. Bir fabrika kantininde öğle yemeğinin maliyeti, ortalama günlük ücretin yaklaşık %0,5-1'i kadardı.

7. Çocuklar için ücretsiz kulüpler ve bölümler

SSCB'de, çocuklar ve gençler için geniş bir ücretsiz kulüp ve bölüm ağı vardı. Öncü evleri, spor okulları, müzik ve sanat stüdyoları neredeyse her şehirde ve birçok kırsal alanda mevcuttu.

Bu, çocuklara ailelerinin maddi durumundan bağımsız olarak yeteneklerini ve ilgi alanlarını geliştirme fırsatı veriyordu. Birçok ünlü sporcu, bilim insanı ve sanatçı kariyerlerine bu ücretsiz kulüp ve bölümlerde başlamıştır.

Veriler, 1989 yılına gelindiğinde SSCB'de 3.700'den fazla Öncü Sarayı ve Evi, yaklaşık 9.000 çocuk ve gençlik spor okulu ve 5.000'den fazla müzik okulu olduğunu gösteriyor. Ders dışı eğitim alan çocukların kapsamı şehirlerde %60-70'e, kırsal alanlarda ise %40-50'ye ulaşıyordu.

8. Öncü kamplarına ve sanatoryumlara ücretsiz kuponlar

SSCB'de çocuklar ve yetişkinler için ücretsiz veya indirimli tatil sistemi vardı. Sendikalar ve işletmeler öncü kamplarına, sanatoryumlara ve huzurevlerine kuponlar sağlıyordu. Bu kuponlar genellikle tamamen ücretsizdi veya gerçek maliyetlerinin yalnızca küçük bir kısmına mal oluyordu.

Bu, milyonlarca Sovyet vatandaşının her yıl tatil yapmasına ve sağlıklarını iyileştirmesine olanak tanıyordu. Çocukların tatillerine özel bir önem veriliyordu: hemen hemen her çocuğun en az bir kez bir öncü kampını ziyaret etme fırsatı oluyordu.

Veriler, 1990 yılına gelindiğinde SSCB'de yaklaşık 40.000 öncü kampı olduğunu ve bunların yılda 10 milyondan fazla çocuğa ev sahipliği yaptığını gösteriyor. Sanatoryum ve huzurevi ağında yılda yaklaşık 50 milyon kişiye ev sahipliği yapan 14.000'den fazla kurum vardı.

9. Belirli vatandaş kategorileri için müzelere ve sergilere ücretsiz giriş

Sovyetler Birliği'nde kültürel eğitim kişisel gelişimin önemli bir parçası olarak kabul ediliyordu. Birçok müze ve sergi, özellikle okul çocukları, öğrenciler ve emekliler için ücretsiz ziyaret ediliyordu. Ücret alındığı durumlarda bile bu sembolikti.

Bu, kültürel bilginin yaygınlaşmasına katkıda bulunuyor ve sanatı toplumun her kesimi için erişilebilir kılıyordu. Birçok müze, okul çocukları ve işçi kolektifleri için özel geziler düzenliyordu.

Veriler, 1990 yılına gelindiğinde SSCB'de yılda yaklaşık 150 milyon kişi tarafından ziyaret edilen 2.500'den fazla müze olduğunu gösteriyor. Müze ziyaretlerinin %70'inden fazlası ücretsiz veya indirimliydi.

10. Ücretsiz Kütüphaneler

SSCB'deki halk kütüphanesi sistemi dünyanın en gelişmişlerinden biriydi. Kütüphaneler yalnızca şehirlerde değil, en ücra kırsal alanlarda da mevcuttu. Kütüphanelerin kullanımı tamamen ücretsizdi.

Bu, tüm vatandaşların maddi durumlarına bakılmaksızın kitaplara ve bilgiye erişimini sağlıyordu. Kütüphaneler ayrıca edebiyat akşamları ve yazarlarla buluşmalar düzenleyerek kültür merkezleri rolünü de üstlendi.

Bilgiler, 1990 yılına gelindiğinde SSCB'de yaklaşık 5,5 milyar kitap koleksiyonuna sahip 350.000'den fazla kütüphane olduğunu gösteriyor. Kütüphane hizmetlerinin kapsamı şehirlerde %70'e, kırsal alanlarda ise %60'a ulaşıyordu.

11. Ücretsiz acil tıbbi bakım

SSCB'deki acil tıbbi bakım sistemi tamamen ücretsizdi ve 7/24 hizmet veriyordu. Ambulans çağırmak, hastanın durumunun ciddiyetinden bağımsız olarak herhangi bir maliyet gerektirmiyordu.

Bu, tüm vatandaşlar için acil durumlarda hızlı ve etkili tıbbi bakım sağladı. Ambulans ekipleri iyi donanımlıydı ve kalifiye personel ile donatılmıştı.

Veriler, 1990 yılına gelindiğinde SSCB'de yaklaşık 3.500 ambulans istasyonu olduğunu göstermektedir. Yılda 100 milyondan fazla ambulans çağrısı kaydediliyordu. Şehirlerde bir ambulans için ortalama müdahale süresi 15-20 dakikaydı.

12. Kamu spor tesislerinin ücretsiz kullanımı

SSCB'de kitle sporlarına ve beden eğitimine çok önem veriliyordu. Birçok avluda ücretsiz kullanılabilen spor alanları vardı. Okul spor salonları genellikle okul saatleri dışında yerel sakinlere açıktı.

Bu, aktif bir yaşam tarzına ve nüfusun tüm kesimleri için sporun ulaşılabilirliğine katkıda bulundu. Birçok işletmenin, çalışanlarına ve ailelerine açık olan kendi spor kompleksleri vardı.

Kanıtlar, 1990 yılına gelindiğinde SSCB'de 3.000'den fazla stadyum, 80.000 spor salonu ve 150.000 spor sahası olduğunu göstermektedir. Nüfusun yaklaşık %30'u düzenli olarak fiziksel egzersiz ve sporla ilgilenmektedir.

Sonuç

Sovyet sisteminin tüm eksikliklerine rağmen, SSCB'de sağlanan ücretsiz sosyal yardımlar birçok kişi için nostalji kaynağı olmaya devam ediyor ve genç neslin ilgisini çekiyor. Bu sosyal güvenceler, vatandaşlara belirli bir düzeyde istikrar ve güvenlik sağlıyordu.

Ancak, bu sistemin de eksiklikleri olduğunu unutmamak önemlidir: mal kıtlığı, kişisel özgürlüklere getirilen kısıtlamalar ve verimsiz bir ekonomi. Üstelik bu yardımlar gerçekten "ücretsiz" değildi; vergilerden ve kamu iktisadi teşebbüslerinden elde edilen gelirlerden oluşan devlet bütçesi tarafından finanse ediliyordu.

Bununla birlikte, SSCB'nin sosyal güvenlik alanındaki deneyimi, vatandaşların refahını sağlamada devletin rolü hakkındaki modern tartışmaları etkilemeye devam ediyor. Günümüzde birçok ülke, Sovyet deneyiminin hem olumlu hem de olumsuz derslerini dikkate alarak, sosyal güvenceler ve ekonomik verimlilik arasında bir denge kurmaya çalışıyor.