Rusya'da en popüler yeni kelimelerden 'skuf' nedir, kimdir, neyin nesidir?

Günümüzde Rus diline argo kelimelerin bir kısmı İngilizce kelime dağarcığından sızmıştır.

Ancak bunun bazı olağanüstü istisnaları da vardır!

2024 ve 2025'in en popüler Rus kelimelerinden biri 'скуф' ('skuf') kelimesi.

Otantik bir Rus kelimesi olmak için biraz tuhaf geliyor.

Ancak, öyle! 

Peki ya 'skuf' gerçekte nedir, kimdir? Neyin nesidir? 

35 yaş üstü bir adam düşünün. Bira göbeği var, bakımsız, saçına, kıyafetine, görünüşüne hiç aldırış etmiyor. Boş zamanlarının çoğunu kanepede miskin miskin televizyon izleyerek geçiriyor. Muhafazakar görüşleri var, fazla bir geliri yok, yolsuz ve hiçbir bakış açısını umursamıyor. İşte 'skuf' tam olarak budur.

Yani olumsuz bir tip.

Bu kelime 'Skufin' soyadının kısaltmasından doğmuştur.

Aleksey 'Skufin' ('Алексей Скуфьин'), pek de çekici olmayan görünümüyle 2020'lerin başında Rus web'inde popüler haline gelen bir internet kullanıcısıdır. 

"Görünüşe göre bu durumda kelimenin popülerliği, türün çok yaygın olmasından ve halk arasında yaygın olarak algılanmasından kaynaklanıyor," diyor Gramota.ru'nun Rus dili hakkındaki yazı işleri müdürü ve filoloji alanında doktora yapmış Ksenia Kiseleva. 

Ve Rus dili çok esnek olduğundan, herhangi bir kelime düzinelerce biçime sahip olabilir ve hatta yeni bir konuşma parçası bile olabilir. 'skuf' kelimesi de öyle: 

'скуфыня' ('skufynya') veya 'скуфесса' ('skufessa') dişi bir 'skuf'tur

'соскуфиться' ('soskufit'sya') bir fiildir ve 'skuf' olmak anlamına gelir

'cкуфизация' ('skufizatsia', aslında İngilizce'de 'skufizasyon' anlamına gelir)

'oskufeniye', 'skuf' olma sürecidir.

Çehov’un hayatına dair ilginç, ancak az bilinen gerçekler

Anton Çehov, Rus klasiklerini okuyan hemen herkesin aşina olduğu, sevdiği bir isimdir.

Vişne Bahçesi, Üç Kız Kardeş ve Martı gibi eserleri kanonik hale gelmiş, kısa düzyazı ve tiyatroda ustalık ölçütleri olarak kabul edilmiştir.

Ancak onun edebi dehasının ardında, eserlerinin sadık hayranlarını bile şaşırtabilecek, hayatına dair pek çok ilginç ve az bilinen gerçek var.

 

Aynı zamanda pratisyen bir hekimdi

Çehov yalnızca bir yazar değil, aynı zamanda pratisyen bir hekimdi.

1884 yılında Moskova Üniversitesi Tıp Fakültesi'nden mezun olduktan sonra, tanınmış bir yazar olduktan sonra da aktif olarak hekimlik yaptı.

Kendisi şöyle demiştir: “Tıp benim karım, edebiyat ise metresimdir.”

Bu ikili hayat onun eserlerinde önemli bir rol oynamıştır.

Hekim olarak deneyimi, hastalarla etkileşimleri ve insan acılarını gözlemlemesi, insan doğasına ilişkin anlayışını zenginleştirmiş ve karakterlerine derinlik katmıştır.

Ayrıca Çehov'un hastalarını çoğu zaman ücretsiz tedavi etmesi, onun şefkatini ve insanlığa olan bağlılığını ortaya koymaktadır.

 

Genç yazarlar için PR yöneticisi

Zaten tanınmış bir yazar olan Çehov, genç yazar ve şairleri aktif olarak destekledi.

Çoğu zaman eserlerini kendi parasıyla yayınlar, yayıncılara önerilerde bulunur ve metinlerin iyileştirilmesi konusunda tavsiyelerde bulunurdu.

Maksim Gorki ve İvan Bunin gibi yazarlar üzerinde önemli bir etkisi olduğu bilinmektedir.

Çehov için bu sadece bir iyi niyet göstergesi değil, edebiyattaki misyonunun bir parçasıydı: Rus dilinin gelişmesini teşvik etmek.

 

Sansüre karşı çıkan ve ifade özgürlüğü için savaşan

Çehov, yaşadığı dönemde edebiyatın kısıtlanmasına yönelik sansürün aktif bir eleştirmeniydi.

Eserlerinin yayımlanması defalarca yasaklandı ve basılabilmesi için metinlerin yumuşatılması zorunlu tutuldu.

Ancak yazar geri adım atmadı ve açıkça konuşma hakkı için mücadele etti.

Bunun en çarpıcı örneklerinden biri, ceza hayatının dehşetini ayrıntılı olarak anlattığı “Sahalin Adası” adlı öyküsüdür. Bu eser kamuoyunda geniş yankı uyandırmış ve Rus mahkûmların sorunlarına dikkat çekmiştir.

 

Harika bir şakacı ve takma adların tutkunu

Anton Pavloviç, mizah anlayışıyla ünlüydü ve en ciddi durumlarda bile sık sık şaka yapardı.

Gençliğinde dergilere "Dalaksız Adam" mahlasıyla mizahi öyküler yazmış, ayrıca Kardeşimin Kardeşi, Hastasız Doktor, Don Antonio Çehonte, Isırgan Otu, Vasili Spiridonov Svolaçev, Şekspir Goethe, Fındık No. 6, Asabi Adam, Düzyazı Şairi, Birisi, Genç İhtiyar, Arkhip İndeykin ve daha birçok mahlas kullanmıştır.

Çehov'un mizahi öykülerini imzalamak için kullandığı ilk ve en önemli mahlas Antoşa Çehonte'dir. Toplamda 50'ye yakın farklı takma adı vardı cephanesinde.

Şakaları sadece edebiyatla sınırlı değildi; sürekli olarak dostlarını ve tanıdıklarını eğlendirir, onlara esprili sözler söyler, şakalar yapardı. Örneğin Çehov bir gün arkadaşına "Çabuk gel, çok acil" yazılı bir telgraf göndermiş ve arkadaşı geldiğinde yazar sadece gülerek onu görmek istediğini söylemiş.

 

Bahçe tutkunu

Çehov, yaşamının son yıllarında özellikle bahçeciliğe ilgi duymaya başladı.

Melikhovo'daki çiftliğinde sevgiyle ağaçlar dikti, çiçekler yetiştirdi ve bahçeyle ilgilendi.

Hatta arıcılık bile yapardı, arıcılıkla uğraşırdı.

Çehov, doğa ile insanın ayrılmaz bir şekilde birbirine bağlı olduğuna inanıyordu ve bu durum eserlerine de yansımıştı.

Bahçeler, ağaçlar ve çiçekler eserlerinde sıklıkla yaşamın değişimlerini ve yeniden doğuşunu simgeler.

Bahçeciliğe olan tutkusu ve doğa sevgisi, oyunlarının merkezinde yer alan imgelerin yaratılmasına da katkıda bulunmuştur.

Cheburaşka: Rusya'nın ikonik tüylü karakteri hakkında 10 ilginç gerçek

Kaynak: https://www.gw2ru.com/

 

Bu, kocaman kepçe kulaklı tüylü küçük yaratık, Sovyet animasyonunda ve modern Rus filmlerinde ünlü bir karakterdir.

Peki, ama tam olarak nedir?

 

1. Yazar Eduard Uspensky tarafından yaratıldı

Çocuk kitapları yazarı Eduard Uspensky, masal karakteri Cheburaşka'yı 1966'da yarattı.

"Cheburashka, bilim tarafından açıklanamayan, duygulu, sevimli bir karakterdir. Uzun tüylere ve büyük kepçe kulaklara sahiptir. Portakalı çok sever.

Bilinenin aksine inanılmaz derecede enerjiktir," şeklinde tanımlamıştır. 

Çeburaşka ve arkadaşı Timsah Gena, çok zaman geçmesine rağmen bugün bile Rusya'daki tüm çocukların yakından tanıdığı kişilerdir.

 

2. İsim tesadüfen seçildi  

Uspensky'ye göre, Sovyetler Birliği'ne ilk olarak yağmur ormanlarıyla dolu bir ülkeden portakal dolu bir kutunun içinde gelen bu garip hayvanının adı tesadüfen ortaya çıkmış.

"Bir arkadaşımın 'cheburakhnutsya' kelimesini kullandığını duydum.

Bunu 'düşmek' veya 'tökezlemek' anlamında kullanıyordu. Kelime kafamda yer etti ve daha sonra karakterin ismine dönüştü."

 

3. Büyük kulaklar hemen ortaya çıkmadı

Cheburaşka, şu anki tanınabilir imajına ancak 1971'de kavuştu: animatör Leonid Shvartsman tarafından çizildi.

Sanatçı, "Kitapta kulaklardan bahsedilmiyordu, bu yüzden ilk başta tüm hayvanlarda olduğu gibi onları başının üstüne çizdim, ancak daha sonra onları büyütmeye başladığımda, yanlara doğru 'kaydılar' ve bir hayvanınkinden çok insan kulağına benzediler.

Çekimlere başlamadan önce, Cheburaşka'nın stop-motion kuklasının aslında kısa bacakları vardı, ancak kuklacılar bununla ilgili sorun yaşıyorlardı, bu yüzden onları çıkardık ve sadece ayaklarını bıraktık; bununla birlikte Cheburaşka daha da sıra dışı hale geldi. Ve kuyruğunu çıkardığımızda, temelde çoğunlukla insan bir çocuğa dönüştü," diye hatırlıyor sanatçı.

 

4. Cheburaşka'nın arkadaşı bir timsahtır

Hem orijinal kitaplarda, hem de çizgi film uyarlamalarında ikinci kahraman, "hayvanat bahçesinde timsah olarak çalışan" Timsah Gena'dır.

Aslında, bu "yumuşak huylu, yeşil derili" sürüngen, ilk kitap olan Timsah Gena ve Arkadaşları'nın kahramanıydı.

Çizgi filmin linki: 

https://rutube.ru/video/b5d465c9f9a162d0d4a45e42e51c20b6/?&utm_source=embed&utm_medium=referral&utm_campaign=logo&utm_content=b5d465c9f9a162d0d4a45e42e51c20b6&utm_term=gw2ru.com%2F&referrer=appmetrica_tracking_id%3D1037600761300671389%26ym_tracking_id%3D14323240409635857983

5. Cheburaşka'nın yurtdışında farklı bir adı var

Uspensky'nin kitabı yayımlandıktan hemen sonra birçok dile çevrildi.

Cheburaşka ve Gena'nın maceraları İngilizce, Almanca, İtalyanca, Japonca ve diğer birçok dile çevrildi - toplamda 20'den fazla. İlginç bir şekilde, Cheburaşka'nın adı her versiyonda farklıydı: İngiltere'de 'Topple', Almanya'da 'Plumps', İsveç'te 'Drutten' ve Finlandiya'da 'Muksis' olarak tanındı.

 

6. Cheburaşka Japonya'da özel bir ün kazandı

"Japonlar 2000'lerin başında kendi Cheburaşka çizgi filmlerini üretme haklarını almak için geldiler. Bana hala onay için senaryolar gönderiyorlar ve hikayeleri hakkında onlarla tartışmaya başladığımda çok mutlu oluyorlar," demişti Eduard Uspensky.

Japonya'da Çeburaşka hakkında birçok çizgi film yayınlandı; bunların arasında yeniden çekilen Sovyet animasyonları ve gerçek bir Japon televizyon dizisi de var.

 

7. Sporcuların maskotu

İlk yayımlandığından bu yana geçen 60 yıl içerisinde Çeburaşka, Rusya'nın ulusal sembollerinden biri haline geldi.

Moskova Bölgesi'nden Habarovsk'a kadar ona ait bronz anıtlar bulabilirsiniz.

Ve 2004'ten beri Rus Olimpiyat takımının maskotu haline geldi, sporcuların üniformalarıyla birlikte kürkünün rengini değiştirdi ve aynı zamanda inanılmaz sayıda farklı kıyafetle popüler bir Rus hatırası oldu.

 

8. Bir ev ismi

SSCB'de 'Cheburaşka' kelimesi yaygın bir isim haline geldi.

Görsel benzerlikleri nedeniyle Antonov A-72 nakliye uçağından Zaporozhets arabasına ve tam boy kulaklıklara kadar çeşitli şeyleri adlandırmak için kullanıldı.

 

9. Popüler kültürde bir imge

2000'lerde, Che Guevara'nın karşı-kültürel bir sembol olarak popülerliği, Arjantinli devrimci ile kurgusal karakterin bir karışımı olan Che Buraşka'da parodileştirildi.

O yıllarda, elbette Guevara'nın marka beresini takan 'Che Buraşka'nın yer aldığı çok sayıda tişört neredeyse her yerdeydi.

 

10. Modern filmlerin bir karakteri haline geldi

Başlangıçta, Cheburaşka ve Timsah Gena'nın hikayesi Sovyet yıllarında birkaç çizgi film yaparak gösterildi.

Ancak, günümüzde Cheburaşka uzun metrajlı filmlerin kahramanı haline geldi: Portakal sepetinde bulunan tüylü yaratık hakkındaki hikayenin ilk bölümü 2023'te yayınlandı, devam filminin ise 2026'da çıkması bekleniyor. 

"Artık Cheburaşka hakkında bir satır bile yazmıyorum," diye itiraf etti, Eduard Uspensky. "Ancak İnternette onun hakkında bulduğunuz her şey doğru olabilir. Sonuçta o kurgusal bir karakter!"

10 soruda Bolşoy Tiyatro: Tarih, sanat ve efsaneler

Kaynak: https://turkrus.com/

 

Moskova'nın kalbinde yükselen Bolşoy Tiyatrosu, yalnızca Rusya’nın değil, tüm dünyanın en prestijli sanat merkezlerinden biri. Çarlık döneminden Sovyetler Birliği’ne, oradan günümüz Rusya’sına uzanan büyüleyici hikayesiyle sanatseverlerin gönlünde taht kuran bu görkemli yapı, bale ve operanın mabedi olarak kabul ediliyor. Peki, Bolşoy Tiyatrosu hakkında bilinmesi gereken en önemli noktalar neler? İşte 10 soruda Bolşoy’un büyüleyici dünyası.   

1. Bolşoy Tiyatrosu ne zaman ve nasıl kuruldu?  

Bolşoy Tiyatrosu'nun temelleri 1776 yılında atıldı. Prens Pyotr Urusov, Moskova'da büyük bir tiyatro kurmak için Çariçe II. Katerina’dan izin aldı. İlk bina Petrovsky Tiyatrosu adıyla inşa edildi, ancak 1805’te bir yangında tamamen yok oldu. Bugünkü görkemli bina, mimar Joseph Bové tarafından tasarlandı ve 1825 yılında kapılarını açtı. O günden bu yana Bolşoy, Rus sanatının en önemli sembollerinden biri olarak varlığını sürdürüyor.   

2. Neden “Bolşoy” adı verildi?  

Rusça’da “bolşoy” kelimesi “büyük” anlamına gelir. Tiyatronun muhteşem mimarisi ve kapasitesi göz önüne alındığında, bu ismin seçilmesi hiç de şaşırtıcı değil. Ayrıca, aynı dönemde St. Petersburg’da “Maly Tiyatrosu” (Küçük Tiyatro) kurulmuştu. Bu iki tiyatro, Rus sahne sanatlarının merkezlerinden biri olarak kabul ediliyordu.   

3. Bolşoy Tiyatrosu’nda ilk sahnelenen gösteri hangisiydi?  

1825 yılında tiyatronun açılışında, ünlü İtalyan besteci Giovanni Paisiello'nun "La Finta Cameriera" adlı operası sahnelendi. Ancak tiyatro, zamanla Rus bestecilerin eserlerine daha fazla ağırlık vermeye başladı ve Çaykovski’nin "Kuğu Gölü" gibi dünyaca ünlü eserleri burada sahneye konuldu.  

4. Bolşoy Tiyatrosu’nda hangi unutulmaz anlar yaşandı?  

Bolşoy, tarih boyunca birçok önemli olaya tanıklık etti. 1917’de Bolşevik Devrimi sırasında, tiyatro hükümet toplantılarına ev sahipliği yaptı. 1941’de Nazi Almanyası’nın Moskova’yı bombalaması sırasında hasar gördü, ancak hızla onarıldı. 2011 yılında büyük bir restorasyonun ardından tekrar kapılarını açtığında, tiyatro tam anlamıyla eski ihtişamına kavuşmuştu.  

5. Dünyanın en pahalı bilet rekoru burada kırıldı denir, doğru mu?  

Evet! 2011’de yapılan büyük restorasyon sonrası, Bolşoy’un açılış gösterisi için bilet fiyatları rekor seviyeye ulaştı. Karaborsada bir biletin 20.000 dolara kadar satıldığı söylendi. Sanatseverler için Bolşoy, yalnızca bir tiyatro değil, bir tutku ve prestij sembolü.   

6. Bolşoy Tiyatrosu’nun dünyadaki yeri nedir?  

Bolşoy, bale ve opera dünyasında Paris Operası, Milano’daki La Scala ve New York Metropolitan Operası ile birlikte en büyük sahnelerden biri olarak kabul edilir. Bolşoy Balesi, klasik bale tekniklerinin en üst düzeyde sergilendiği ve dünya çapında saygı gören bir ekoldür.   

7. Hangi eserler Bolşoy sahnesiyle özdeşleşmiştir?  

Pyotr İlyiç Çaykovski'nin "Kuğu Gölü", "Uyuyan Güzel" ve "Fındıkkıran" baleleri Bolşoy sahnesinde ilk kez sahnelenmiş ve bu eserlerle özdeşleşmiştir. Ayrıca, Mussorgsky'nin "Boris Godunov" operası ve Prokofiev’in "Romeo ve Juliet" balesi de tiyatronun vazgeçilmezleri arasındadır.  

8. Bolşoy Tiyatrosu’nun mimarisi neden bu kadar özel?  

Bolşoy’un görkemli cephesi, devasa sütunları ve altın detaylarla süslü iç mekanı adeta bir sanat eseri niteliğinde. Ana sahnenin akustiği dünya çapında ünlüdür. 2005-2011 yılları arasında yapılan yenileme çalışmalarında, Sovyet döneminde üzeri kapatılan freskler ve altın varak detaylar restore edilerek tiyatro orijinal haline geri döndürüldü.   

9. Bolşoy’un sahne arkasında nasıl bir dünya var?  

Tiyatroda sadece sahne üzerinde değil, sahne arkasında da büyük bir hareketlilik var. Yaklaşık 3000 kişi burada çalışıyor. Kostüm atölyelerinden ışık ekibine, sahne mekanizmasını yöneten teknisyenlerden makyaj sanatçılarına kadar yüzlerce insan her gösterinin mükemmel olması için çaba harcıyor.   

10. Bolşoy’da bir gösteriye gitmek isteyenler ne yapmalı?  

Bolşoy’da bir gösteri izlemek, sanatseverler için eşsiz bir deneyim. Ancak biletler aylar öncesinden tükeniyor. Bilet fiyatları, gösterinin önemine ve oturma yerine göre değişse de, en uygun biletler genellikle 100 dolar civarından başlıyor. Eğer Moskova’ya bir seyahat planlıyorsanız, Bolşoy biletinizi önceden almak şart!  Ya gişeye gidip kuyrukta şanısınız deneyin, ya da internette arayın. 

Bolşoy Tiyatrosu, yalnızca bir sanat merkezi değil, Rus kültürünün, tarihin ve sanatın en önemli simgelerinden biri. Bale ve opera severler için burası bir tapınak gibi. Bu ülkede yaşıyorsanız ya da eğer yolunuz bir gün Moskova’ya düşerse, bu büyüleyici sahnede bir gösteri izlemeden dönmeyin!

Rusya’da not sistemi

Rusya’da en yüksek not 5’iken, bir çocuğun boş kağıt verse bile alabileceği en düşük not 2’imiş.

Bu uygulamadan yeni haberdar olan biri şaşkınlıkla Moskova Üniversitesi’ndeki Dr. Theoder Medrayev’e sormuş, “Boş kağıt veren bir öğrenciye neden “0” yerine “2” veriyoruz, niye öğrencilere adil davranmıyoruz?” diye.

Medrayev bu soruyu “Her sabah 7’de soğuk havalarda bile kalkıp okula gelen, tüm dersleri takip eden, toplu taşıma ile sınava saatinde yetişen ve soruları cevaplayamasa bile en azından sınava giren, başka bir hayat yaşayabilecekken okumayı seçen birine nasıl “0” verebiliriz?” diyerek cevaplamış.

“Biz, demiş, “sadece sınavdaki sorunun cevabını bilmiyor diye hiçbir öğrenciye “0” veremeyiz. En azından insan olduğu ve denediği için o öğrencilere de saygı göstermeliyiz.”

Doğduğumuz andan beri küçüklü büyüklü ne kadar farklı sınavlarla karşı karşıya kaldığımızı düşünün, zaman zaman aldığımız “0”lar nedeniyle nelerden vazgeçtiğimizi, vazgeçişler nedeniyle asla keşfedilmeyecek potansiyelleri…

Yıkmanın en kolay iş olduğunu, asıl zor olanın yapıcı yaklaşarak ilmek ilmek yol almak olduğunu düşünün. Hakkınız yense de, “0” alsanız da hayatın önünüze getirdiği sınavlarınızda bilin ki asıl hak ettiğiniz notunuz en az “2”. İlkinde başarısız da olsanız deniyor olmak bile bir başarı…

Gina’nın Moskova ziyaretleri

Ünlü İtalyan oyuncu, sinema yıldızı “Gezegenin en güzel kadınlardan” Gina Lollobrigida, Moskova’yı defalarca ziyaret etmişti.

Rusya'yı ve Mikhalkov-Konchalovsky kardeşleri seviyordu.

Pek çok ünlü ile dostlukları oldu.

***

O dönemde onun imajı SSCB'de kültürel yaşamın bir parçası haline gelmişti. Bu durum, özellikle 1955 yılında SSCB'de gösterime giren Fransız filmi Fanfan le Tulipe'nin (1952) başarısıyla bağlantılıydı.

Rus sinemaseverlerinin de; büyük, küçük herkesin hayranlığını kazanmıştı.

Şöyle bir anektod anlatılır.

Sovyet filmi “Hoş Geldiniz, Yoksa Giremezsiniz” (1964) adlı filmde şu bölüm vardır:

Bir genç öncü kampında çocuklara, SSCB'de yaş sınırlaması olan “Fanfan Lale” adlı film gösterilir: “16 yaşından küçüklerin izlemesine izin verilmez” kısıtlaması vardır. Bunun üzerine, makinist kulübesinde toplanan kamp danışmanları, kralın Adeline'e yaptığı aşırı erotik taciz sahnesi sırasında projektör ışığını izleyicilerden "sansürlü" bir karton parçasıyla engelliyor ve kendileri de kartondan izlemeye devam ediyorlar. Bu durum elbette genç seyircilerde bir öfkeye, protestoya ve ıslık seslerine neden oluyor.

***

Ünlü sinema bilgini Andrei Plakhov, Lollobrigida hakkında "İtalya ve Fransa'ya yaptığı hizmetler gerçekten de diğer generallerin hizmetlerinden daha az değil" diye yazmıştı. — Uzun yaşamı boyunca sanatın birçok dalında (fotoğrafçılık, resim, heykel) başarı elde etti. Ama her şeyden önce Gina Lollobrigida, sadece İtalyan sinemasının değil, aynı zamanda bazen birini diğerinden ayırmanın imkansız olduğu Fransız-İtalyan sinemasının da klasik döneminin simgesidir. Ve bu simbiyoz Hollywood'la rekabette oldukça rekabetçiydi. Lollobrigida'nın en ünlü üç filminden ikisi Fransız filmidir: Fanfan le Tulip ve Notre Dame de Paris (üçüncüsü ise elbette, tamamen İtalyan yapımı olan Bread, Love and Fantasy filmidir).

Lollobrigida, 4 Temmuz 1927'de Subiaco şehrinde mobilya üreticisi bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi. Ailenin onun dışında üç kızı daha vardı. 1945 yılında aile Roma'nın dış mahallelerine taşındı. Gina, burada karikatür ve çizgi roman çizerek sokak sanatçısı olarak ilk parasını kazanmaya başladı. Aynı zamanda opera şan dersleri aldı ve tiyatro okulunda eğitim gördü.

Lollobrigida'nın filmlerde oynama gibi bir hedefi yoktu; heykeltıraş ya da opera sanatçısı olmayı hayal ediyordu. Bu yüzden ilk başlarda kendisine gelen birçok film teklifini reddetti. Ancak 1946'dan itibaren filmlerde küçük rollerde oynamaya başladı, ardından başroller geldi. Lollobrigida, başrolünde Gerard Philipe'nin yer aldığı, ünlü Fransız yönetmen Christian-Jacques'ın Fanfan le Tulipe  filmindeki Adeline rolüyle ünlendi. Başarısının ardından Hollywood yönetmenleri oyuncuya ilgi göstermeye başladı ve 1953 yılında kariyerinin ilk Amerikan filmi olan Shame the Devil (1953) filminde rol aldı. Lollobrigida bu filmde  Humphrey Bogart ile birlikte çalıştı. Daha sonra Frank Sinatra ile Never So Little (1959)  , Yul Brynner ile Solomon and Sheba (1959)  , Come September (1961), The Straw Widow (1964), Good Evening, Mrs. Campbell (1968) gibi filmlerde rol aldı.

1960'lı yıllarda Lollobrigida, kendini tekrarlamak istemediğini açıklayarak filmlerde daha az rol almaya başladı. 70'li yıllarda kariyeri düşüşe geçti ve 1973 yılında "Mortal Sin" filminde rol almasıyla fiilen sona erdi.

Lollobrigida foto muhabirliğine başladı. Eserleri arasında Paul Newman, Salvador Dali ve Fidel Castro'nun fotoğrafları da yer alıyor. 1973 yılında eserlerinden oluşan bir fotoğraf albümü "Benim İtalyam" adıyla yayımlandı. Lollobrigida aynı zamanda heykel sanatıyla da ilgilenmeye başladı.

2003 yılında, adını taşıyan Güzel Sanatlar Müzesi'nde Heykellerinden oluşan bir sergi Moskova'daki Puşkin Müzesi'nde düzenlendi. 1976 yılında yönetmen olarak kendini denemeye karar veren oyuncu, Küba hakkında bir belgesel çekti ve bu belgesel için Castro ile de bir röportaj yaptı.

***

“Gece Moskova’da yürürken Yuri bana fotoğrafını verdi…”

Oyuncu, Sovyet döneminde bile Rusya'ya sık sık konuk oluyordu. 1961 yılında II. Moskova Uluslararası Film Festivali'ne davet edildi. Ünlü oyuncunun ilk kozmonot Yuri Gagarin'i yanağından öptüğü fotoğraf da burada çekilmişti. 

İtalyan diva Gina Lollobrigida, ilk kez 1961 yılında Moskova'yı ziyaret ediyordu - İkinci Moskova Film Festivali'nin konuğuydu.

Sovyetler Birliği'nde daha önce Fransız filmi Lale Fanfan'daki çingene Adeline rolüyle tanınıyor ve seviliyordu.

Sovyet basını, İtalyan aktrisin Moskova'daki maceralarını zevkle takip etti. "Gina Lollobrigida Moskova'ya Bakıyor" adlı çizgi film, ünlü film yıldızının gelişinin yarattığı heyecanı esprili bir dille aktarıyordu.

Bir gün kozmonot ve Sovyetler Birliği Kahramanı Yuri Gagarin film festivali katılımcılarına bir konuşma yaptı. SSCB Kültür Bakanlığı'ndaki toplantıda onur konuğu olarak Gina Lollobrigida, bir diğer İtalyan oyuncu Marisa Merlini'nin yanında ön sırada oturuyordu.

Gagarin, Temmuz 1961'de uzaya yaptığı tarihi uçuşunun ardından üç aydır dünya çapında ünlüydü. Çeşitli ülkelere davet edildi, devlet başkanları ve hükümdarlarla el sıkıştı. Işıltılı gülümsemesi gazetelerin ve haber filmlerinin ön sayfalarından hiç eksik olmuyordu.

Lollobrigida daha sonra aralarındaki kısa, ama unutulmaz buluşmayı birkaç kez anlattı.

“Herkes benden Kruşçev’in adını anmamı bekliyordu ama ben onun kişiliğine karşı kayıtsızdım. Catherine'e sordum...

SSCB Kültür Bakanı Ekaterina Furtseva ve SSCB pilot kozmonotu Yuri Gagarin, SSCB Kültür Bakanlığı'nda II. Moskova Uluslararası Film Festivali katılımcılarıyla bir araya geldi.

“Ekaterina Furtseva’dan beni Gagarin’le tanıştırmasını istedim. O ayarladı. Gezegendeki bütün kadınlar onun gülümsemesine ve yaramaz bakışlarına az da olsa aşıktı. Ve ben de bir istisna değildim."

Rivayete göre Gina, öpüşmenin ardından "İtalya'da bana inanmayacaklar!" demişti.
Akşam vakti Gagarin, Lollobrigida'ya eşlik etti ve ona Moskova'yı gezdirdi.

 

"Gece Moskova'da yürürken Yuri bana fotoğrafını verdi, arkasına da 'Gökyüzünde birçok yıldız gördüm. Ama hiçbiri senin gibi değil,' yazmıştı," dedi Lollobrigida.

“Bana verdiği fotoğrafın üzerindeki imzasını hala saklıyorum. Ve onu öpücüklere boğuyorum," diyordu.

Bu film festivalinin genel sonuçlarını özetlemeye çalışırsak, sonuç aşağı yukarı şöyle olurdu: Elbette onun sayesinde SSCB, Batı'da kendi değerlerini, yani sosyalizm fikirlerini, bir ölçüde başarılı bir şekilde duyurdu. Yuri Gagarin gibi isimlerin katılımının bunda çok büyük katkısı oldu. Ama Batı da Moskova'da kendi, yani burjuva yaşam tarzını reklam ediyordu. Dolayısıyla süreç iki yönlü işliyordu.

***

Lollobrigida, 1973 yılında VIII. Moskova Film Festivali'nde jüri üyeliği yaptı ve 1997 yılında XX. Moskova Film Festivali'nde sinemaya katkılarından dolayı ödüle layık görüldü.

92 yaşında, Andrei Konchalovsky ile yaşadığı ilişki hakkında bir röportajda konuştu. "Evlenecektik ama sonra fikrini değiştirdi, ne diyebilirsiniz ki? Buna itirazı olan var mı? "Hayır, elbette hayır," diyen Lollobrigida, daha sonra Konchalovsky'nin küçük kardeşi Nikita Mikhalkov ile ilişki yaşamaya başladığını da sözlerine ekledi.

***

Gagarin’in öpücüğünün yanı sıra Moskova’da Gina’yla yaşanan bir olay daha vardı ki, Batı basınında çokça yer aldı, ama tarihe geçmedi, sadece sosyete köşelerinde yer aldı.

Festivalde iki sinema yıldızı - Gina ve Hollywood oyuncusu Elizabeth Taylor - Yves Saint Laurent tasarımı Dior markasından aynı elbiseleri giyerek boy gösterdi. Bu zor durumdan kurtulmanın yolunu ilk bulan kişi Lollobrigida oldu. Taylor'a gülümsedi ve hayranlıkla, "Ne güzel bir elbise!" dedi. Gerginlik azaldı ve fotoğrafçılar fotoğraf çekmeye devam etti.

Daha sonra olaydan modacı Yves Saint Laurent sorumlu tutulmuş, bunun skandal bir şöhret kazanma yolu olduğu düşünülmüştür. Ve gerçekten de bu olaydan sonra modacı ünlendi, Dior'dan ayrılıp kendi moda evini açtı.

Plakhov, “Gina, uzun süre 'büstler savaşında' genç rakibi Sophia Loren'e boyun eğmedi ve 1961'de Hollywood divası Liz Taylor'la düelloya göğüs gerdi.— Moskova'daki festivalde Kremlin'deki açılış törenine Dior'dan alınmış aynı elbiselerle geldiler, sadece Gina'nın kırmızı, Liz'in ise mavi kemeri vardı. Yüzyılın utancı! Ne kadar zaman geçti ve dünya yıllar içinde ne kadar değişti!” diye yazmıştı.

***

Rossiyskaya Gazeta sinema eleştirmeni Valeriy Kichin , “Gezegenin en güzel kadınlarının hem ülkemizde hem de dünya sinemasında hüküm sürdüğü bir dönem. O zamanlar çoktular, bu güzellik kraliçeleri ekranlarda ve izleyicilerin zihinlerinde ve gönüllerinde hüküm sürüyordu. Fanfan le Tulip Sovyetler Birliği'nde ilk kez gösterildiğinde, halk büyük bir coşkuyla karşılanmıştı; çünkü filmde dünya sinemasının iki güzeli yer alıyordu: Gina Lollobrigida ve Gérard Philipe. Elbette onlar ve ekrandaki tutkuları onlarca yıl hafızalarda kaldı,” diyor.

Kichin, Lollobrigida'nın çok yönlü bir insan olduğunu ve bu yüzden köylü kadından Saba Kraliçesi'ne kadar her rolü oynayabildiğini hatırlıyor. "Ve bu kadar güzelliğe rağmen yetenekliydi" diye düşünüyor muhatabımız. - Olağanüstü bir oyunculuk yeteneği vardı. Hafif, dinamik, eğlenceli diyebilirim. Bu filmlerin ortaya çıkmasıyla, sıkı sıkıya kapalı ülkemizde İtalya'nın Vezüv, spagetti ve olağanüstü güzelliklerin ülkesi olarak düşünülmeye başlandığını hatırlıyorum: Gina Lollobrigida, Sophia Loren, Silvana Pampanini. Bu arada Gina gençliğinde müzikal filmlerde rol aldı, örneğin “Young Caruso” ve filmlerden birinde Puccini’nin “Tosca” operasından bir arya bile söyledi.

Kommersant'ta sinema eleştirmeni ve yazar olarak çalışan Mikhail Trofimenkov, Lollobrigida'nın 1950'lerin başında Sovyet film sahnesinde beliren ilk Batılı yıldızlardan biri olduğunu hatırlıyor. Trofimenkov, "Sophia Loren ve Claudia Cardinale'nin aksine o büyük bir oyuncu değildi" diyor. - Kendisiydi. İncecik beli, kocaman gözleri olan, göğüsleri 600 bin dolara sigortalı, muhteşem Gina. Ama tam da bu neşeli notayı taşıyordu, kaygısız, dramsız, trajedisiz. Ekranda neşeli bir kız. Luigi Comencini'nin "Ekmek, Aşk ve Fantezi" filmindeki yaramaz Maria karakterinin adı neydi? Yaramaz bir kızdı ve muhtemelen hayatının son yıllarına kadar da öyle kaldı. 1996'da bir film festivalinde kendisiyle şampanya içmiştik ve 50 yıl önceki kadar çekiciydi."

“Bir yandan filmde, bir karede, bir film afişinde büyüleyici, güzel, inanılmaz çekici olan bir oyuncu kategorisi var. Öte yandan oyunculuk açısından da çok hareketli, duygusal, canlı ve organikler. Sinema akademisyeni ve BUSINESS Online kitabının yazarı Adilya Khaibullina, benim için Gina Lollobrigida fenomeninin tam da bu olduğunu söylüyor. — Sinemada tabii ki Vittorio de Sica, Pietro Germi gibi isimlerin dönemine denk gelme şansına erişti. Seyirci için şüphesiz ki o, Fanfan le Tulipe ve Notre Dame de Paris filmlerinin yıldızı olarak kalacaktır. Ama bir oyuncu için güzellik çok zordur. Güzelliğinizi her zaman işinizle uyumlu hale getirmelisiniz. Lollobrigida bunu başardı. Bunu söylemek önemlidir. Ve onu gördüğümüzde, böylesine canlı, enerjik, tutkulu bir İtalyan'ı gördüğümüzde, önce görünüşünden etkileniyoruz, sonra ne kadar güzel ve duygulu olduğunu anlıyoruz.”

191 yıldır raflarda, 103 yıldır sahnede: Konyok-Gorbunok

Kaynak: https://turkrus.com/

 

Her ne kadar Türkiye'de diğer Rus yapıtlarına kıyasla hemen hiç bilinmese de yaklaşık 200 yıldır kuşaktan kuşağa okunan bir çocuk klasiği var: Pyotr Yerşov'un Konyok-Gorbunok adlı manzum masalı (Kambur Beygir). İlk kez 1834'te yayımlanan bu eser bir başka ünvanı daha elinde tutuyor: Rusya'da tek bir tiyatroda kesintisiz olarak en uzun süre oynanan tiyatro eseri olma ünvanını.

23 Şubat 1922'de o zamanki adıyla Petrograd'da, yani bugünkü St. Petersburg'da sahneye konan oyun, izleyicilerle buluşmaya devam ediyor. Genç Seyirciler Tiyatrosu (TYUZ) bu süre boyunca oyunu 7 defa yeniledi. Son yenileme ise 2013'te gerçekleşti.

Ülkede en uzun süredir sahnede olan diğer oyunlar ise şunlar:

Moskova Puşkin Dram Tiyatrosu'nun sahneledi Alenkiy Tsvetoçek (Al Çiçek). Sergey Aksakov'un masalından uyarlanan oyun 1950'den bu yana sahnede.

Bertolt Brecht'in yazdığı Sezuan'ın İyi İnsanı da 1964'ten bu yana meşhur Taganka Tiyatrosu tarafından aralıksız oynanıyor.

Taganka'da uzun süredir sahnede olan bir diğer oyun da Mihail Bulgakov'un aynı adlı eserinden uyarlanan Usta ve Margarita. Oyunun prömiyeri 1977'ye tarihleniyor.

Bir diğer rekortmen de Yunona ve Avos adlı rock-opera. St. Petersburg'daki Lenkom'un sahnelediği oyun 44 yaşında.