Petroviç: Moskova’da eski Sovyet tipi bir klüp, bar-restoran

 

https://www.club-petrovich.ru/

 

Moskova’da zamanın durduğu, eski Sovyet tipi bar ve restoranları tadında bir şeyler yemek, içmek ve eğlenmek, dans etmek istiyorsanız Petroviç Klüp-Restoranı’nı mutlaka ziyaret etmelisiniz.

Sonrasında müdavimleri arasına katılırsınız belki.

Ne malum?

Mekan Moskova’da merkezde, kolay ulaşılır bir yerde. Adresi, Myasnitskaya st., 24/7с3.

Metro Turgenevskaya’ya 390 metre, Chistye Prudy’ye 320 metre uzaklıkta.

Restoran "Petroviç", Sovyet döneminin atmosferine dalabileceğiniz bir mekan. Restoranın iç mekanı retro tarzda tasarlanmış olup, özel bir rahatlık ve nostalji atmosferi yaratıyor.

Karar verip gitmeden önce fikir edinmek için basında çıkan şu yazılara bir göz atın.

(Kaynaklar: "Капитал", "Аргументы и Факты",
"Огонек", "Эксперт", "Вечерняя Казань",
сайты - fashionlook.ru, NewsPepper.ru, hroniki.obozrenie.ru, Вести.Ru ve diğerleri.)

... Moskova'nın yarısı, Chistye Prudy'deki meşhur mahzene giden yolu biliyor - hem başkentin yerlileri hem de misafirleri (ikincilerin arasında çoğunlukla yabancılar). Televizyon yıldızları ve halkla ilişkiler uzmanları, haberciler ve bankacılar, bohem kalabalık ve kimliği belirsiz sosyal sınıfların temsilcileri hafta içi ringa balığı ve soğanla birlikte yüzlü bardaklarda votka içerler ve hafta sonları çılgınca dans ederler:

... Moskova'da en az onlar kadar ünlü bir yer de Chistye Prudy'de bulunan Petrovich kulübüdür. Yevgeni Primakov (duvarda buna uygun bir fotoğraf var), Kakha Bendukidze ve hatta Boris Berezovski'nin kendisi ve kimliği belirsiz genç bir hanım buradaydı. Görgü tanıklarının ifadesine göre, şarap içip kısa sürede olay yerinden ayrıldılar. Kulüp, Devlet Duması milletvekilleri, önemli halkla ilişkiler uzmanları ve ünlü televizyon kişilikleri arasında oldukça popülerdir. "Petrovich"in sahiplerinden biri de ünlü karikatürist Bilzho'dur...

... Andrey Bilzho'nun karikatürleri vardı. Yoldaş Petroviç de onların yanında. Ve onları asacak yer yoktu. Böylece sevimli ve şirin restoran "Petrovich" açıldı ve Bilzho'nun şaheserlerine -tüm duvarlarına ve içindeki tabaklara- ev sahipliği yaptı. Karikatürlerin yanı sıra, Sovyet vatandaşının yüreğine dokunan şeyler de iç mekanı hareketlendiriyor: pikaplar, dikiş makineleri, çekmeceli dolap, o görkemli zamandan kalma giysilerin asılı olduğu askılar, farklı boyutlarda sandalyeler. Menü genel ruh haline uymaya çalışıyor: meyve salatası "Michurin Hediyeleri", patatesli mantar "Köyde Yaz", mersin balığı şiş "Asla Unutulmayan"...

... "Petrovich" adlı restoran ve kulübün en iyi yanı tasarımı. Örneğin burada neredeyse hiç aynı sandalye yok - hepsi farklı, sanki yazlık evlerden ve eski apartmanlardan toplanmış gibi. Duvarlar, "Burun akıntısı ve tedavisi" gibi Komsomol kartları ve broşürleriyle, ayrıca Puşkin Aleksandr Petroviç, Kobzon Joseph Petroviç, Prenses Diana Petrovna'nın büstleriyle süslenmiş. Barmenler ve garsonlar da, kulübün ideolojik lideri olan sanatçı ve psikiyatrist Bilzho'nun karikatürlerindeki kült karakterler gibi, hep Petroviçler ve Petrovnalar. Bu arada karikatürleri burada son tuzluk dahil her yeri süslüyor...

İnsanlar anneannelerininki gibi eski bir radyoyu, eski bir Soyuz-Apollo sigara paketini gördüklerinde, bizlerin de bir kısmının bu eski şeylerden ve onların anılarından oluştuğunu anlıyorlar. Burada o dönemin kitsch propagandasına iyi niyetle gülüyorlar - bu, Sovyet aydınlarının mutfaklarının ruhuna uygun bir ironidir - çoğu zaman insanın düşüncelerini özgürce ifade edebileceği tek yer burasıdır:

... "Petrovich" herkese hitap etmiyor, sadece mizah anlayışı gelişmiş olanlara hitap ediyor. Diyelim ki masa "Lavman" yazısının yanında olsun veya "Vali'nin Bacağı" numaralı tahta ayağın yanında olsun. Tuvaletlerdeki "Petrovich, sen ne biçim bir insansın M" (erkekler tarafında) ve "Sen Petrovna, F'sin" (kadınlar tarafında) yazıları kulüpte küçüklerin bulunmasını yasaklıyor. Menüde siyah havyarın bir porsiyonuna "Paul Robeson" ibaresinin, yaban turpuyla birlikte dilin ise "Genel Sekreter" ibaresinin eklenmesi, siyasi açıdan doğrucu, ideolojik açıdan tutarlı vatandaşları öfkelendirecektir. Karabuğday lapasıyla sosisli "İş gezisinde Petrovich" yemeği gurmelerin hoşuna gitmeyecektir. Ama en azından herkes sevinmeli ki, "Petrovich" sevimli küçük şeylerle birlikte, günümüze imzamız olan "Sovyet" servisimizin kültürünü aktarmadı...

... "Petrovich"in Rus-Sovyet mutfağına sahip olduğuna dair yorumlar okudum. Bu tartışılır. Kulübün atmosferi kesinlikle ne Polinezya ne de Fransız havası. Ama mutfak yine de karışık, oldukça fazla Avrupa yemeği var. Mesela fondü. Elbette, iplerle tutturulmuş eski tip bir ofis klasöründe size servis edilecek menüde Sovyet döneminin hitleri de yer alıyor - Kiev tavuğu, kürk manto altında ringa balığı ve daha birçok nostaljik yemek...

... Menüden hafızamdan birkaç alıntı yapacağım. Başkentin salatasına da "Kremlin çanları" deniyor. Domuz filetosuna sarılı bifteğin adı nedense "Moon Rover". Tuzlanmış ve salamura edilmiş sebze çeşitlerini - "Sovyetler Birliği Büyükelçisi"ni nasıl buldunuz? Ya da havyarlı krep - "Irkçılığa hayır!"? Fondü bile bürokratik direktifler tarzında yazılmış talimatlarla birlikte geliyor. Bir nokta hafızanıza kazınıyor - "Alkollü kişilere fondü satılmaz" ve sonra daha da komik hale geliyor - kaynayan yağın sıcaklığını parmağınızı içine sokarak ölçemezsiniz...

... Menünün her sayfasında şu sözler yazılı - "Petrovich seni seviyor". Birçoğunun "Petrovich" diye karşılık verdiğini ve başka bir şey bilmek istemediğini biliyorum. Bazı insanlar akşamları canlı müzikten (genellikle caz) hoşlanırlar. Böylesine özgün bir iç mekanı başka bir yerde bulmak mümkün mü? - diye soruyorlar. İçerisi gerçekten ilgi çekici. Burada eski dairelerde hâlâ bulunabilen birçok şeyin koleksiyonunu bulacaksınız. Eski bir akordeon, dergi dosyaları, siyah-beyaz bir televizyon, bugünün standartlarına göre gülünç sayılabilecek bir telefon, çok sayıda tabela, eski fotoğraflar, belgeler...

Dileyenler kitap raflarından Brejnev'in "Bakir Topraklar"ını, "SBKP 22. Kongresi Materyalleri"ni, o dönemin "Ogonyok" dergilerini alıp rahatça okuyabilirler...

... "Petrovich"e henüz gitmemiş ve burası hakkında hiçbir şey duymamış olanlar, bu işletmeye özgü önemli bir özelliği bilmelidirler. Garip olan şu ki, bu mahzene giren herkes Petrovich oluyor. Ancak bu, en hafif tabirle, gıyaben de yapılabilir: Ünlü Petroviçlerin heykeltıraşlık resimlerinin panteonunda Vladimir Petroviç Mayakovski, Yuri Petroviç Gagarin ve bilinen bir nedenden ötürü kulübü şahsen ziyaret etme fırsatından mahrum bırakılan, ancak Petroviçler topluluğuna dahil edilen diğer kişiler de yer alır...

... Duvarlarda Brejnev ve Gagarin fotoğrafları, bilgisayar kutusu büyüklüğünde radyolar, Pakhmutova ve Yan Frenkel'in şarkıları, kırmızı kravatlı öncüler ve okul üniformalı öncü kızlar - bunların hepsi eski bir haber filminden görüntüler değil, Petroviç kulübünün iç mekanıdır. Geçtiğimiz günlerde Radyo Retro'nun burada yayına dönüşünü kutlaması hiç şaşırtıcı değil. "Genç Leninistler" etkinliğe gelen tüm ünlü kişileri neşeyle selamladı: Svetlana Konegen, şair ve gerçekleri anlatan İgor İrtenev, Andrey Bilzho ve onlar gibi diğerleri. Öncü kızlar Sovyet döneminden kalma lezzetleri salonda gezdiriyorlardı: kürk manto altında ringa balığı, kara ekmekle domuz yağı, pirzolayla patates...

 

Aleksey Belyakov:

Açıkçası hâlâ var olması beni bile şaşırttı. "Petroviç". Myasnitskaya'nın efsanevi kulübü. Yaratıcı aydınların, zeki alkoliklerin ve sevimli asalağın cenneti. Beş yıldır, belki daha fazla zamandır oraya gitmiyorum. Ve o sadece hayatta değil, akşamın geç saatlerinde bir sürü insan var, ebedi Ryzhenko gösterişli bir şekilde keman çalıyor ve sarışın garson kız maskesinin altında bile hala gülümsüyor.

Kulüp 90'lı yıllarda açılmıştı ve o zamanlar liberal ve tüm şair ve sanatçıların dostu olan Misha Leontyev'in orada nasıl sarhoş olduğunu çok iyi hatırlıyorum. Ama ben Misha'dan daha fazla sarhoş olup sarışın garsonu rahatsız ettim.

Kulüp yirmi üç yıldır varlığını sürdürüyor. Yirmi, kahretsin, üç. Moskova için bir fenomen, her şey birinci ve ikinci arasındaki dönemden bile daha hızlı değişiyor. Pilot, Metelitsa, Manhattan Express, Ptyuch ve OGI çoktan unutuldu. Diaghilev yandı ve Vermel de yakın zamanda kapandı.

Ve Myasnitskaya'daki bu bodrum katı bir burç gibi duruyor. Neşeli, sarhoş yüzleriyle sırıtıyorlardı. Bilzho'nun tasarımları hep aynı saçma "ortak" tasarım, hatta sandalyeler bile aynı görünüyor. Ve menü! Menü aynı kalıyor. Bu beni bitirdi. Aynı domuz yağını bir parça siyah ekmekte, aynı ringa balığını patateste, Olivier salatasını, jöleyi ve çok sevdiğim yaban turpu votkasını gördüm. Ringa balığı yedim, jöleli et yedim, domuz yağı yedim ama yaban turpu votkası içmedim, ki bu elbette bir utançtı, çünkü uyumu yakalayamadım. Nefret edilen Sovyet şarkıları eşliğinde dans etmeye başladığınız o hal.

Bütün ülke değişti. Yaşlandık. Misha Leontyev, uzun zamandır yenilmez Rosneft'in üst düzey yöneticilerinden biriydi. Ve sadece "Petrovich" aynı.

İşte istikrar burada yatıyor. Burada zaman durup, jöleli et gibi mutlulukla dondu.